Zjazd gnieźnieński

Zjazd gnieźnieński był pielgrzymką cesarza Ottona III do grobu św. Wojciecha, a także spotkaniem z księciem Polski Bolesławem Chrobrym w Gnieźnie. Zjazd odbył się w marcu 1000 roku.

Cele zjazdu

Otton III przybył do Gniezna, by pomodlić się za pierwszego polskiego męczennika, Wojciecham który zginał podczas próby chrystianizacji Prus. Spotkał się też z Bolesławem Chrobrym. Celem spotkania było pozyskanie przychylności cesarza, który chciał stworzyć uniwersalne cesarstwo złożonego z równorzędnych prowincji (Galia, Germania, Italia i Sclavinia tzw. Słowiańszczyzna).

Przebieg zjazdu

Do Grobu św. Wojciecha wkrótce zaczęły przybywać pielgrzymki. Jedną z nich odbył cesarz Otton III. Po modlitwie spotkał się z ówczesnym księciem Polski. Bolesław bardzo dobrze przyjmował cesarza. Patrząc na bogactwa Chrobrego Otton III miał tak zawołać: Na koronę mego cesarstwa, to co widzę większe jest niż wieść głosiła. Później dodał:„Nie godzi się takiego i tak wielkiego męża księciem nazywać lub komesem, lecz wypada chlubnie wynieść go na tron królewski i wywyższyć koroną Po tym zdjął z swojej głowy diadem i włożył go na głowę Bolesława. Dał mu również gwóxdź z Krzyża Pańskiego i kopię włóczni św. Maurycego. W zamian książe Polski ofiarował mu ramię św. Wojciecha. Następnie utworzono 3 nowe biskupstwa: w Krakowie, Kołobrzegu i we Wrocławiu. Powstała też metropolia¹ w Gnieźnie, na której czele stanął Radzym Gaudenty. Cesarz próbował go przekonać ze stworzeniem uniwersalnego cesarstwa. Na zakończenie zjadu Chroby dał Ottonowi III 300 upancerzonych wojów.